fot. Jezioro

Jezioro Żywieckie powstało w 1966 roku jako sztuczny zbiornik retencyjny na rzece Soła, poprzez zbudowanie zapory i zalaniu wsi Zarzecze, Tresnej, Zadziela oraz dzielnicy miasta Żywiec - Starego Żywca. Zbiornik Żywiecki został utworzony przez spiętrzenie wód rzeki Soły zaporą ziemną w Tresnej. Jej długość wynosi 310 m, wysokość nad dnem doliny 39 m. Przy zaporze znajduje się elektrownia wodna o mocy 21 MW. Jezioro Żywieckie posiada pojemność całkowitą 94,60 mln m³. Przy normalnym poziomie piętrzenia maksymalna długość zbiornika wynosi 6,6 km, a długość linii brzegowej – 33,7 km. Maksymalna szerokość zbiornika wynosi 3,1 km, a szerokość zbiornika w centralnej jego części – 2,5 km. Jezioro ma głębokość maksymalną 26,8 m, a jego średnia głębokość wynosi 8,6 m.

Obecnie Jezioro Żywieckie wykorzystywane jest w celach turystycznych, do produkcji energii elektrycznej, do ochrony przeciwpowodziowej oraz uregulowania dopływów górnej Wisły.

Największym problemem występującym w jeziorze jest fakt, że zbiornik ulega systematycznemu zamulaniu nanosami rzecznymi z uchodzących do niego potoków i rzek. Jest to obserwowane w zmianie krajobrazu, zwłaszcza górnej części jeziora.

W 2018 roku została oddana do użytków turystów i mieszkańców pieszo-rowerowa ścieżka dydaktyczna, prowadząca wzdłuż linii brzegowej Jeziora Żywieckiego. Trasa ścieżki liczy ponad 6 kilometrów i w przyszłości ma zostać połączona z kolejnymi ścieżkami tworzonymi wokół żywieckiego akwenu. Wzdłuż brzegów jeziora prowadzi też Szlak Zabytków Architektury Miasta Żywca oraz Szlak Wyzwolenia Miasta Żywca.